قانون اساسنامه سازمان تأمین خدماتی درمانی پرسنل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

قانون اساسنامه سازمان تأمین خدماتی درمانی پرسنل نیروهای مسلح جمهوری
اسلامی ایران
‌فصل اول – کلیات، هدف، سرمایه:
‌ماده ۱ – با توجه به ماده (۸) قانون “‌تشکیل وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
جمهوری اسلامی ایران” مصوب ۱۳۶۸ “‌سازمان تأمین خدمات‌درمانی عائله درجه یک
افسران، همافران، کارمندان ارتش، ژاندارمری و شهربانی” به عنوان “‌سازمان تأمین
خدمتی درمانی پرسنل نیروهای مسلح‌جمهوری اسلامی ایران” در وزارت دفاع و پشتیبانی
نیروهای مسلح تعیین و وظایف و تشکیلات آن به شرح این اساسنامه تعیین می‌شود.
‌ماده ۲ – سازمان تأمین خدمات درمانی پرسنل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران که
در این اساسنامه به اختصار “‌سازمان” نامیده می‌شود،‌دارای شخصیت حقوقی و استقلال
مالی است که به صورت شرکت سهامی فعالیت خواهد داشت و طبق مقررات این اساسنامه و
آیین‌نامه‌های مربوط و‌قوانین تجارت و بازرگانی، اداره خواهد شد.
‌ماده ۳ – مرکز اصلی “‌سازمان” شهر تهران است. سازمان می‌تواند به منظور ارائه
خدمات درمانی در سایر نقاط کشور تشکیلات مناسب دائر نماید.
‌ماده ۴ – هدف “‌سازمان” عبارت است از: تأمین خدمات درمانی پرسنل نیروهای مسلح و
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و سازمانهای‌وابسته به آنها، اعم از کادر
ثابت، پیمانی و اعضای ویژه بسیج، بازنشستگان، وظیفه‌بگیران و عائله تحت تکفل آنها
و مستمری‌بگیران.
‌تبصره ۱ – نحوه استفاده پرسنل شاغل از خدمات درمانی برابر دستورالعملی خواهد بود
که به تصویب شورای عالی می‌رسد.
‌تبصره ۲ – چگونگی ارائه خدمات درمانی به پرسنل وظیفه و عائله تحت تکفل آنها طبق
آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد وزارت دفاع و‌پشتیبانی نیروهای مسلح به
تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
‌ماده ۵ – کلیه مراکز درمانی وابسته به نیروهای مسلح موظفند خدمات درمانی پرسنل
شاغل و وظیفه خود را ارائه نموده و در صورت داشتن ظرفیت‌پذیرش مازاد بعد از کسب
مجوز از بالاترین فرمانده یا رییس نیروی مربوطه با سازمان عقد قرارداد نمایند.
‌تبصره ۱ – سازمان می‌تواند برای تأمین خدمات درمانی اشخاص تحت پوشش سازمان، با
کلیه مراکز درمانی وابسته به دولت، همچنین بخش‌خصوصی، قرارداد منعقد نماید.
‌تبصره ۲ – سازمان می‌تواند برای وصول به هدفهای خود، با موافقت شورای عالی، در
شرکتها و سازمانهایی که در امور درمانی فعالیت دارند،‌سرمایه‌گذاری و مشارکت
نماید، همچنین با موافقت شورای عالی و مجوز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی،
بیمارستان و درمانگاه تأسیس‌نماید.
‌تبصره ۳ – آیین‌نامه اجرایی این ماده توسط شورای عالی سازمانها تهیه و بنا به
پیشنهاد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به تصویب هیأت‌وزیران می‌رسد.
‌ماده ۶ – عائله تحت تکفل در این اساسنامه عبارتند از:
‌همسر، فرزندان و پدر و مادر تحت تکفل که از هیچ نوع خدمات درمانی دیگری بهره‌مند
نباشند.
‌ماده ۷ – فرزندان ذکور غیر شاغل تا سن ۱۹ سال تمام و در صورت اشتغال به تحصیل تا
پایان تحصیل و حداکثر تا سن ۲۳ سال تمام و فرزندان اناث‌تحت تکفل چنانچه شوهر
نداشته و شاغل نباشند می‌توانند زیر پوشش درمانی سازمان قرار گیرند.
‌ماده ۸ – فرزندانی که سن آنان از حد نصاب یاد شده در ماده ۷ بیشتر باشد و به
بیماری غیر قابل علاج یا نقص عضو مبتلا شوند به گونه‌ای که برابر‌تشخیص کمیسیون
عالی پزشکی برای همیشه قادر به تأمین معاش خود نباشند، تا پایان عمر تحت تکفل
محسوب می‌شوند.
‌ماده ۹ – چنانچه فرزندان کارمند مطلقه تحت تکفل کارمند مزبور باشند، زیر پوشش
خدمات درمانی قرار می‌گیرند.
‌ماده ۱۰ – در صورتی که همسر هر یک از پرسنل اناث نیروهای مسلح جمهوری اسلامی
ایران فاقد درآمد بوده و فرزندان مشترک و تحت تکفل آنها‌از هیچ نوع خدمات درمانی
دیگری بهره‌مند نباشند، می‌توانند زیر پوشش خدمات درمانی سازمان قرار گیرند.
‌ماده ۱۱ – چنانچه همسر هر یک از پرسنل اناث نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به
علت بیماری طبق نظر کمیسیون پزشکی ازکارافتاده‌تشخیص داده شود، در صورتی می‌تواند
از خدمات درمانی سازمان استفاده کند که تحت تکفل کارمند مزبور باشد.